Speciale aanbieding, zolang de voorraad strekt: 

Voor 10,00 euro excl. verzendkosten (4,60e in NL) kunt u rechtstreeks bij mij ‘Tien Zetels’ bestellen. Ik stuur u dan een gesigneerd exemplaar toe. Bestellingen via e-mail: geert@geertdales.nl 

 

 

VAN TIEN ZETELS NAAR NUL

Van mei 2018 tot mei 2020 was ik landelijk voorzitter van de politieke partij 50PLUS. Samen met toenmalig politiek leider en fractievoorzitter in de Tweede Kamer Henk Krol en de collega’s in het partijbestuur lukte het om 50PLUS te ontdoen van het imago ‘ruziepartij’. Dat kreeg positieve weerslag in de peilingen: in december 2019, toen Krol met overweldigende steun van de leden werd aangewezen als lijsttrekker bij de Tweede Kamerverkiezingen van maart 2021, steeg 50PLUS naar zeven zetels in de peilingen. Twee maanden later stond de partij op tien. Een winst van zes zetels op het resultaat van 2017. In het zwaar versplinterde politieke landschap gloorde regeringsverantwoordelijkheid.

 

Om deze gunstige uitgangspositie vast te houden en uit te bouwen was rust in de partij absolute noodzaak. Naarmate de verkiezingsdatum naderde bleek dit voor een aantal partijleden, vooropgegaan door baantjesjagers en querulanten die voelden aankomen dat ze bij de selectie voor de kieslijst kansloos zouden zijn onder het bewind van Krol en mij, teveel gevraagd. Andere belangen dan het partijbelang en dat van de 50PLUS-kiezers lieten zich gelden.

 

Toen het bestuur in maart 2020 vanwege het coronavirus besloot over te gaan tot digitale besluitvorming waren de rapen gaar. De oude partijtijgers zagen hun kans in rook op gaan om op ledenvergaderingen, waar zelden meer dan 200 mensen aanwezig waren, de zaken naar hun hand te zetten. Zij startten, hoewel 95% van de leden desgevraagd te kennen had gegeven het initiatief tot digitaal vergaderen te steunen,  een rechtszaak tegen het partijbestuur om electronische besluitvorming tegen te houden. Het leverde wekenlang negatieve publiciteit op. De rechter vonniste weliswaar in het voordeel van het partijbestuur, maar intussen was bijna twee maanden kostbare tijd verloren gegaan, waarin ook nog eens muiterij van zelfbenoemde ‘partijprominenten’ tegen het partijbestuur op gang was gekomen. Die leidde tot een golf aan negatieve media-aandacht.

 

50PLUS was weer terug bij af: een partij van ruziemakers. Krol en ik gaven er in mei 2020 de brui aan. De virtuele zetelwinst in de peilingen verdween als sneeuw voor de zon. Eén tot twee zetels bleven over. Dat 50PLUS bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2021 een definitieve doorbraak zou maken en kon bewijzen dat ouderenpartijen niet aan onderlinge twisten ten onder hoeven te gaan, zoals het verleden steeds had laten zien, bleek een illusie. Op zijn best gloorde een plek in de politieke marge. 

 

Inmiddels weten we hoe het afliep. 50PLUS kreeg bij de verkiezingen in maart jl. nog net één zetel. Die wordt bezet door de horizontale instromer Liane den Haan, die -hoewel nieuw in de partij- meteen de oude 50PLUS gewoonte aannam om ruzie te trappen, liefst vlak voor de verkiezingen. Zij en de nummer 3 op de lijst, het Rotterdamse raadslid Ellen Verkoelen, sloegen elkaar in live-televisieprogramma’s figuurlijk de hersens in. 

 

Zonder enige discussie met de leden, zelfs zonder enig overleg met het partijbestuur en haar collega’s in de Eerste Kamer voerde Den Haan een radicale omwenteling van de partijkoers in. Ze verklaarde dat D66 nu eenmaal haar partij van herkomst was, dus moest ook 50PLUS een D66-koers gaan varen. Weg met de core-business ‘AOW terug naar 65’ en behoud van het geldende pensioenstelsel, ‘het beste ter wereld’ zoals 50PLUS sinds zijn bestaan consequent betoogde en onderbouwde. Met deze koerswijziging ontviel 50PLUS iedere reden van bestaan. Daarvoor hadden de kiezers niet op 50PLUS gestemd.

 

Partijvoorzitter Jan Nagel, handelaar in politieke partijen en ruzie, slaagde erin om binnen driekwart jaar na zijn hernieuwde aantreden de partij volledig te gronde te richten. In april 2021 gooiden hij en zijn collega-bestuursleden alle vuile was op straat door in een lang betoog op de partijwebsite gedetailleerd te vertellen wat voor een vreselijke vrouw Liane den Haan wel niet was. Dat zij het partijbestuur had verboden om nog langer haar beeltenis te gebruiken in de zendtijd politieke partijen en elders duidde weliswaar op een opmerkelijke karaktertrek, maar dat een partijbestuur onverhoeds, zonder het slachtoffer tevoren iets te vertellen, al het ongerief naar buiten bracht was de overtreffende trap van bestuurlijke waanzin. Zo gek had zelfs ik het nog niet meegemaakt bij 50PLUS.

 

Liane den Haan liet dat uiteraard niet passeren en kondigde haar vertrek uit 50PLUS aan als er niet spoedig een bestuur zou aantreden dat haar beter beviel. Ook een idiote actie natuurlijk, waarmee zij haar eigen ondergang als 50PLUS-boegbeeld bewerkstelligde en tevens het doodvonnis van 50PLUS voltrok. 

 

De ooit serieuze politieke partij 50PLUS, die met Krol en mij aan het roer afstevende op een definitieve doorbraak, was ter ziele. Dood, maar nog niet begraven. Het nieuwe partijbestuur dat op 8 mei 2021 wordt gekozen wacht nog slechts één taak: liquidatie van de Vereniging 50PLUS. Daar is niets meer van te maken. 

 

Over deze en andere ontwikkelingen en gekkigheid in het politiek-bestuurlijke milieu schreef ik het boek Tien zetels; hoe 50PLUS ten onder ging en wat we daarvan leren. Het is uitgegeven bij Prometheus. Nog verkrijgbaar via e-mail: geert@geertdalesmail.nl